Lede a seguinte fábula.

Un día, a man esquerda dixo confidencialmente á man dereita: ? Mira, nós

traballamos todo o día mentres o estómago non fai nada .

As pernas escoitaron e dixeron: ? Tes razón, nós tamén estamos cansas camiñando todo o día para

comprarlle alimento ao estómago e el só dixire sen facer nada para conseguilo .

Aman dereita gritou: Fagamos folga. Non lle deamos comida ao estómago .

Entón falou o estómago: Amigos, vostedes están a pensar mal. Os nosos traballos e as nosas

aptitudes son moi diferentes, pero a verdade é que dependemos moitísimo os uns

dos outros .

Os brazos gritáronlle: Cala. Iso son os argumentos dun frouxo. Desde agora non vas comer absolutamente nada .

Pasaron uns días Ai, que débil me sinto! , dixo a man esquerda. Eu tamén, non sabes o cansa que estou

As pernas queixábanse: Nós apenas nos podemos mover

E todas as partes do corpo dicían o mesmo. Todos se sentían desfalecer. Entón o estómago falou:

eu tamén me sinto débil. Se nos alimentamos poderei traballar de novo e todos nos sentiremos mellor .

E as pernas con moita dificultade levaron o corpo á mesa. As mans cooperaron e levaron a comida á boca. Ao pouco as mans exclamaron: xa nos sentimos mellor . Todos as partes do corpo dicían o

mesmo e entón todos comprenderon que debían cooperar se querían conservarse con boa saúde.

E o estómago comprendeu que el depende do traballo de todos e que debe repartir por igual todo o que chegue a el.

Hai moitas partes e un só corpo. Cando un sofre todos sofren con el e cando un recibe atención, todos se alegran con el.

Que vos suxire a lectura do conto anterior respecto do voso funcionamento como grupo-clase?

A continuación, reflexiona e responde ás seguintes cuestións:

1. Cres que son necesarias unhas normas de convivencia? Por que?

2. Como vos gustarían que fosen as relacións entre vós/as?

3. Que obrigacións debedes manter para que a vosa aula sexa un espazo agradable?

4. Que responsabilidades ides asumir para que isto sexa así?

5. Como se resolverán os conflitos que poidan xurdir na vosa convivencia diaria?

6. Que cousas non podemos permitir que pasen